d.w. winnicott

• adam phillips'in bir kitabında^*, "sadece akıllıysak, yoksuluzdur" diye bir cümlesine rastladım. aklımın büyüklüğünü (küçüklüğü de olur) sorguladığım bu günlerde beni epey düşündürdü. phillips şöyle açıklamış bu sözü: "winnicott çocukların deli olduğunu değil, çocuk için normal olanın yetiskinlere delice gelebileceğini söyler. hayatimizin en erken dönemleri akıllıca bir delilik durumu içerisinde -yoğun duygularla ve akut hissiyatla- yaşanmıştır. kendimizi bu tip hislerden korumak için yetişkinlesiriz. o zaman da yetişkinler olarak bu savunmayı 'akıllılık' diye adlandırırız. soruna böyle bakıldığında akıllılık kulağa çocuk olmadığımız, şeyleri yoğun biçimde deneyimleyemediğimiz tüm yetişkin zihin durumları için kullanabileceğimiz bir kelime gibi gelmeye başlar. bu bizim tek akıllılık tahayyulumuzse, elbette yoksuluz."